តន្ត្រីរថយន្តទិព្វបង្ហាញម្ចាស់ដើមឧបករណ៍ភ្លោយ
ភ្នំពេញ ម្ចាស់ដើមឧបករណ៍ភ្លោយ ត្រូវបានបង្ហាញជាលើកទី១ នៅភ្នំពេញតាមរយៈរថយន្តតន្ត្រីទិព្វ កាលពីយប់ថ្ងៃទី១៣ តុលា នៅសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ ដោយបានបង្ហាញពីផ្ទាំងទស្សនីយ៍ភាពតន្ត្រីចំនួន៣ទម្រង់ផ្សេងគ្នា ។
ឧបករណ៍តន្ត្រីភ្លោយនេះ រកឃើញនៅតំបន់អារ៉ែង ខេត្តកោះកុង និងតំបន់ដាច់ស្រយាលនាខេត្តឧត្តរមានជ័យ ។
ឧបករណ៍តន្ត្រីនេះ ត្រូវបានយកមកបង្ហាញដល់និស្សិតសាកល វិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ នាក្រុងភ្នំពេញ តាមរយៈក្រុមរថយន្តតន្ត្រីទិព្វ ។
តាមរយៈការឱ្យដឹងពីអ្នកនាង ថន សីមា អ្នកចាត់ការទូទៅនៃក្រុម រថយន្តតន្ត្រីទិព្វប្រាប់ឱ្យដឹងថា ក្រុម ការងាររថយន្តតន្ត្រីទិព្វរបស់អ្នកស្រី បានព្យាយាមស្វះស្វែងរកគោលដៅនៃ ក្រុមតន្ត្រីទាំង៣នេះយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះ ពួកគេស្ថិតនៅតំបន់ដាច់ស្រយាលពី ទីប្រជុំជន និងម្យ៉ាងទៀតវាជាប្រភេទ តន្ត្រីដែលស្ទើរបាត់បង់ទៅតាមមនុស្ស ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ទៅហើយ ។ អ្នកនាងបន្តថា ដូចជាតន្ត្រីគែន និងធោន ជាដើម គឺក្រុមការងារបានស្វែងរក ពួក គាត់រហូតដល់ព្រំប្រទល់ប្រទេសថៃឯ ស្រុកសំរោងខេត្តឧត្តរមានជ័យឯណោះ។
ឧបករណ៍ទាំងនេះ មិនសូវ មាននរណាស្គាល់នោះទេ បើទោះជា វាមានអាយុកាលជាច្រើនរយឆ្នាំលើទឹកខ្មែរយើងក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែនៅពេល នេះ ក្រុមការងាររបស់អ្នកស្រីបានរកឃើញ និងនាំវាយកមកផ្សព្វផ្សាយដល់សាធារណជនខ្មែរ និងបរទេសបានស្គាល់ និងនាំគ្នាអភិរក្សវាឡើងវិញកុំឱ្យបាត់បង់ទៅតាមពេលវេលា ។ ពិសេសជាងនេះទៅទៀតនោះ តាម រយៈក្រុមរថយន្តតន្ត្រីទិព្វដដែលនេះ បានស្វែងរកឃើញព្រឹទ្ធាចារ្យ (មេ កន្ទ្រាញ) និងសិស្សម្នាក់នៅតំបន់អារ៉ែង ទឹកដីខេត្តកោះកុង បានរកឃើញពួក គាត់ទាំងចេះប្រគំ និងផលិតឧបករណ៍ ម្យ៉ាងមានឈ្មោះថា “ភ្លោយ” ដែលស្ទើរ លែងមានវត្តមានក្នុងក្រុមតន្ត្រីរបស់ ជនជាតិជោង បាត់ទៅហើយ ។ តាម រយៈប្អូនប្រុស វ៉ែន អែត ជនជាតិជោង ដែលជាសិស្សរបស់មេកន្ទ្រាញម្នាក់ ដែលចេះប្រគំតន្ត្រីនេះ បានរៀបរាប់ថា ឧបករណ៍ភ្លោយ ធ្វើឡើងដោយដើម ឫស្សី និងផ្លែឃ្លោក មានសំឡេង៥យ៉ាង ផ្សេងគ្នា ដកស្រង់ចេញពីសំឡេងសត្វ តូចធំ ដោយឡែកពីគ្នាក្នុងនោះរួមមាន សំឡេងសត្វខ្លា សំឡេងចង្រិត សំឡេង សត្វឈ្លូស កន្លង់ និងសត្វកាម៉ល់ ហើយ បង្កើតឡើងដោយមេកន្ទ្រាញម្នាក់ ។
ប្អូនប្រុសបានតំណាលតាម រយៈការប្រាប់ឱ្យដឹងរបស់លោកគ្រូប្អូន ជុំវិញឧបករណ៍តន្ត្រីភ្លោយ ដែលបង្កើត ឡើងជនជាតិជោង របស់ខ្លួនថា កាល ដើមឡើយ ជនជាតិ ប្រុសកំលោះ ស្រី ក្រមុំស្រឡាញ់គ្នាពុំមានរៀបការអ្វីទេ បានត្រឹមចាប់ដៃគ្នារួច ក៏រស់នៅជាប្តី ប្រពន្ធទៅហើយ ក្រោយមកក៏មាន មេកន្ទ្រាញម្នាក់បានដើរចូលទៅក្នុងព្រៃ ក៏បានឮសូរស័ព្ទនៃសត្វទាំង៥ប្រភេទ ខាងដើម ក៏បង្កើតបានជាឧបករណ៍ មួយនេះឡើង សម្រាប់ប្រគំថ្វាយម្ចាស់ ទឹកម្ចាស់ដីអារុក្ខអារក្សអ្នកតារៀងមក ហើយពុំសូវមានអ្នកណាចេះច្រើនឡើយពិសេសនាពេលបច្ចុប្បន្ន ក្រៅពីគ្រូរបស់ ប្អូន ដែលមានអាយុជាង៨០ឆ្នាំ គឺពុំមាន អ្នកណាបង្រៀន និងរៀនដែរ ហើយវាប្រឈមនឹងការបាត់បង់ ក៏ថាបាន ។
សូមរំលឹកថា ការបង្ហាញ ផ្ទាំង ទស្សនីយភាពនៃឧបករណ៍ទាំង៣ខាង លើ ពីក្រុមរថយន្តតន្ត្រីទិព្វ គឺន័យចង់ ផ្សព្វផ្សាយពីតន្ត្រីទាំង៣ទម្រង់ខាងលើ ដល់យុវជនសិស្សនិស្សិតមហាជនឱ្យ បានស្គាល់ និងដឹងនិងឮព្រោះខ្មែរមាន តន្ត្រីច្រើនយ៉ាងណាស់ (មានដំ ផ្លុំ គោះ ដេញ) ទុកជាមរតកតកូនចៅជំនាន់ ក្រោយទៀត ៕
ឧបករណ៍តន្ត្រីភ្លោយនេះ រកឃើញនៅតំបន់អារ៉ែង ខេត្តកោះកុង និងតំបន់ដាច់ស្រយាលនាខេត្តឧត្តរមានជ័យ ។
ឧបករណ៍តន្ត្រីនេះ ត្រូវបានយកមកបង្ហាញដល់និស្សិតសាកល វិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ នាក្រុងភ្នំពេញ តាមរយៈក្រុមរថយន្តតន្ត្រីទិព្វ ។
តាមរយៈការឱ្យដឹងពីអ្នកនាង ថន សីមា អ្នកចាត់ការទូទៅនៃក្រុម រថយន្តតន្ត្រីទិព្វប្រាប់ឱ្យដឹងថា ក្រុម ការងាររថយន្តតន្ត្រីទិព្វរបស់អ្នកស្រី បានព្យាយាមស្វះស្វែងរកគោលដៅនៃ ក្រុមតន្ត្រីទាំង៣នេះយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះ ពួកគេស្ថិតនៅតំបន់ដាច់ស្រយាលពី ទីប្រជុំជន និងម្យ៉ាងទៀតវាជាប្រភេទ តន្ត្រីដែលស្ទើរបាត់បង់ទៅតាមមនុស្ស ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ទៅហើយ ។ អ្នកនាងបន្តថា ដូចជាតន្ត្រីគែន និងធោន ជាដើម គឺក្រុមការងារបានស្វែងរក ពួក គាត់រហូតដល់ព្រំប្រទល់ប្រទេសថៃឯ ស្រុកសំរោងខេត្តឧត្តរមានជ័យឯណោះ។
ឧបករណ៍ទាំងនេះ មិនសូវ មាននរណាស្គាល់នោះទេ បើទោះជា វាមានអាយុកាលជាច្រើនរយឆ្នាំលើទឹកខ្មែរយើងក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែនៅពេល នេះ ក្រុមការងាររបស់អ្នកស្រីបានរកឃើញ និងនាំវាយកមកផ្សព្វផ្សាយដល់សាធារណជនខ្មែរ និងបរទេសបានស្គាល់ និងនាំគ្នាអភិរក្សវាឡើងវិញកុំឱ្យបាត់បង់ទៅតាមពេលវេលា ។ ពិសេសជាងនេះទៅទៀតនោះ តាម រយៈក្រុមរថយន្តតន្ត្រីទិព្វដដែលនេះ បានស្វែងរកឃើញព្រឹទ្ធាចារ្យ (មេ កន្ទ្រាញ) និងសិស្សម្នាក់នៅតំបន់អារ៉ែង ទឹកដីខេត្តកោះកុង បានរកឃើញពួក គាត់ទាំងចេះប្រគំ និងផលិតឧបករណ៍ ម្យ៉ាងមានឈ្មោះថា “ភ្លោយ” ដែលស្ទើរ លែងមានវត្តមានក្នុងក្រុមតន្ត្រីរបស់ ជនជាតិជោង បាត់ទៅហើយ ។ តាម រយៈប្អូនប្រុស វ៉ែន អែត ជនជាតិជោង ដែលជាសិស្សរបស់មេកន្ទ្រាញម្នាក់ ដែលចេះប្រគំតន្ត្រីនេះ បានរៀបរាប់ថា ឧបករណ៍ភ្លោយ ធ្វើឡើងដោយដើម ឫស្សី និងផ្លែឃ្លោក មានសំឡេង៥យ៉ាង ផ្សេងគ្នា ដកស្រង់ចេញពីសំឡេងសត្វ តូចធំ ដោយឡែកពីគ្នាក្នុងនោះរួមមាន សំឡេងសត្វខ្លា សំឡេងចង្រិត សំឡេង សត្វឈ្លូស កន្លង់ និងសត្វកាម៉ល់ ហើយ បង្កើតឡើងដោយមេកន្ទ្រាញម្នាក់ ។
ប្អូនប្រុសបានតំណាលតាម រយៈការប្រាប់ឱ្យដឹងរបស់លោកគ្រូប្អូន ជុំវិញឧបករណ៍តន្ត្រីភ្លោយ ដែលបង្កើត ឡើងជនជាតិជោង របស់ខ្លួនថា កាល ដើមឡើយ ជនជាតិ ប្រុសកំលោះ ស្រី ក្រមុំស្រឡាញ់គ្នាពុំមានរៀបការអ្វីទេ បានត្រឹមចាប់ដៃគ្នារួច ក៏រស់នៅជាប្តី ប្រពន្ធទៅហើយ ក្រោយមកក៏មាន មេកន្ទ្រាញម្នាក់បានដើរចូលទៅក្នុងព្រៃ ក៏បានឮសូរស័ព្ទនៃសត្វទាំង៥ប្រភេទ ខាងដើម ក៏បង្កើតបានជាឧបករណ៍ មួយនេះឡើង សម្រាប់ប្រគំថ្វាយម្ចាស់ ទឹកម្ចាស់ដីអារុក្ខអារក្សអ្នកតារៀងមក ហើយពុំសូវមានអ្នកណាចេះច្រើនឡើយពិសេសនាពេលបច្ចុប្បន្ន ក្រៅពីគ្រូរបស់ ប្អូន ដែលមានអាយុជាង៨០ឆ្នាំ គឺពុំមាន អ្នកណាបង្រៀន និងរៀនដែរ ហើយវាប្រឈមនឹងការបាត់បង់ ក៏ថាបាន ។
សូមរំលឹកថា ការបង្ហាញ ផ្ទាំង ទស្សនីយភាពនៃឧបករណ៍ទាំង៣ខាង លើ ពីក្រុមរថយន្តតន្ត្រីទិព្វ គឺន័យចង់ ផ្សព្វផ្សាយពីតន្ត្រីទាំង៣ទម្រង់ខាងលើ ដល់យុវជនសិស្សនិស្សិតមហាជនឱ្យ បានស្គាល់ និងដឹងនិងឮព្រោះខ្មែរមាន តន្ត្រីច្រើនយ៉ាងណាស់ (មានដំ ផ្លុំ គោះ ដេញ) ទុកជាមរតកតកូនចៅជំនាន់ ក្រោយទៀត ៕
ឧបករណ៍តន្ត្រីភ្លោយ
ការសំដែងរួមគ្នានៃឧបករណ៍ភ្លោយ-គែន និង ធោន ឧបករណ៍តន្ត្រីភ្លោយ
ប្រភព៖ រស្មីកម្ពុជា
តន្ត្រីរថយន្តទិព្វបង្ហាញម្ចាស់ដើមឧបករណ៍ភ្លោយ
Reviewed by Unknown
on
October 17, 2016
Rating:
Reviewed by Unknown
on
October 17, 2016
Rating:
No comments: